Tahun 2005 dan suku tahun 2006 khususnya telah mencatatkan pemandangan yang agak menarik khususnya yang berkaitan dengan isu-isu persekitaran. Kegiatan-kegiatan kebakaran hutan secara terbuka yang menyumbang kepada kejadian jerebu, pembalakan haram dan tidak terkawal, kerosakan dan pemusnahan hutan, pencemaran alam secara umum termasuk khususnya sungai mendapat liputan yang agak besar di dalam negara. Perlulah diakui bahawa kesemua isu ini memerlukan usaha dan tindakan yang bukan sedikit daripada jentera pentadbiran pembangunan negara.
Dalam satu kes, pada 13 Januari 2006 lebih daripada 100 penduduk yang tinggal di Kampung Sungai Gatom, Labis, Johor dipindahkan ekoran kejadian pembuangan sisa aluminium yang menghasilkan gas ammonia. Sebelum itu, enam buah sekolah telah pun diarahkan tutup berikutan kejadian beberapa orang penduduk pengsan akibat terhidu gas berkenaan. Tindakan tidak bertanggungjawab di pihak kontraktor yang tidak memiliki lesen Jabatan Alam Sekitar itu menimbulkan persoalan mengenai aspek pemantauan dan penguatkuasaan undang-undang di pihak agensi-agensi kerajaan yang bertindak selaku agen dan pengimbang pembangunan (Dilaporkan bahawa Jabatan Alam Sekitar mempunyai sistem yang dikenali sebagai Sistem Penjejakan Sisa Berjadual (E-Swiss) yang boleh memastikan sisa-sisa buangan tiba di destinasi yang sepatutnya, iaitu di tapak pelupusan yang diwartakan. Bagaimanapun, sistem itu dikatakan gagal berfungsi dengan baik sehingga menyebabkan sisa-sisa itu dibuang sesuka hati termasuk di Kampung Sungai Gatom itu. Apa yang lebih menimbulkan keraguan adalah kenyataan bahawa tidak ada agensi penguatkuasa atau agensi berkaitan yang menyedari bagaimana jumlah sisa toksik yang dianggarkan berjumlah 300 tan itu boleh dibawa dari luar – iaitu dari Melaka – ke Labis untuk dilupuskan. Utusan Malaysia, “Ancaman ammonia di Sungai Gatom, Johor”, 13 Januari 2006, halaman 5).
Satu lagi isu yang kerap berulang-ulang adalah insiden kebakaran terbuka yang merupakan salah satu sebab berlakunya jerebu di negara ini. Di Sepang, Selangor khususnya terdapat tidak kurang lima kawasan yang sering dikesan berlakunya pembakaran terbuka, iaitu kawasan berhampiran Plaza Tol Lapangan Terbang Antarabangsa Kuala Lumpur (KLIA), Jalan Balai Raya di Kampung Hulu Chucuh, Jalan Jenderam Hilir, Kilometer 20.2 Lebuh Raya Elit (hala KLIA) dan Jalan Trak 5, Hulu Teris. Dilaporkan bahawa kejadian pembakaran terbuka tersebut dimaklumkan sendiri oleh Perdana Menteri kepada Menteri Besar Selangor. (Dilaporkan bahawa dalam kes kebakaran yang berlaku di Selangor itu, Perdana Menteri sendiri telah bertindak memaklumkan kejadian kebakaran kawasan berkenaan kepada Menteri Besar Selangor. Ini diakui sendiri oleh Menteri Besar Selangor sebagaimana dilaporkan akhbar. Lihat Utusan Malaysia, “PM prihatin laporkan kebakaran kepada Khir”, 15 Ogos 2006, halaman 7).
Harga yang terpaksa dibayar untuk pembangunan juga melibatkan isu alam sekitar dalam bentuk kejadian banjir, banjir kilat, tanah runtuh dan sebagainya yang secara tidak wajarnya dirujuk sebagai ‘bencana yang dicetuskan oleh alam’. Tahun-tahun 2005-2006 khususnya memperlihatkan berlakunya kejadian banjir yang terus menduga keupayaan dan kewibawaan mentadbir di kalangan pentadbir-pentadbir pembangunan dan ahli-ahli politik negara.
Banjir-banjir besar yang berlaku di Utara tanahair pada penghujung 2005 serta banjir besar yang dikatakan luar biasa berlaku di Shah Alam (yang diisytiharkan sebagai Negeri Maju yang pertama di Malaysia) pada 26 Februari 2006 memberi isyarat kepada jentera pentadbiran pembangunan akan kekurangan yang menonjol dari segi keupayaan agensi-agensi pusat, penguasa tempatan dan kerajaan negeri dalam mentadbir pembangunan secara holistik dan menyakinkan. Dalam insiden di Shah Alam, ketidaksediaan PBT khususnya dalam menghadapi keadaan cemas seperti yang telah berlaku itu dengan sendirinya menggambarkan masa depan yang membimbangkan sekiranya apa yang sepatutnya tidak dilaksanakan sesegera mungkin, tidak diambil tindakan. Kenyataan rasmi kerajaan yang menyebut bahawa tidak akan berlaku lagi banjir di Lembah Kelang menjelangnya tahun 2020 dipandang dengan penuh harapan meninggi oleh rakyat (Kerajaan dilaporkan memberi jaminan bahawa Lembah Klang akan bebas daripada kejadian banjir menjelang tahun 2020 apabila projek utama penebatan banjir disiapkan. Projek-projek yang dimaksudkan itu termasuklah Projek Kolam Tadahan Banjir Batu dan Projek Penebatan Banjir Lembah Klang. Lihat New Straits Times, “No more floods in the Klang Valley by 2020”, April 26, 2006, p.13).
Banjir-banjir besar yang berlaku di Utara tanahair pada penghujung 2005 serta banjir besar yang dikatakan luar biasa berlaku di Shah Alam (yang diisytiharkan sebagai Negeri Maju yang pertama di Malaysia) pada 26 Februari 2006 memberi isyarat kepada jentera pentadbiran pembangunan akan kekurangan yang menonjol dari segi keupayaan agensi-agensi pusat, penguasa tempatan dan kerajaan negeri dalam mentadbir pembangunan secara holistik dan menyakinkan. Dalam insiden di Shah Alam, ketidaksediaan PBT khususnya dalam menghadapi keadaan cemas seperti yang telah berlaku itu dengan sendirinya menggambarkan masa depan yang membimbangkan sekiranya apa yang sepatutnya tidak dilaksanakan sesegera mungkin, tidak diambil tindakan. Kenyataan rasmi kerajaan yang menyebut bahawa tidak akan berlaku lagi banjir di Lembah Kelang menjelangnya tahun 2020 dipandang dengan penuh harapan meninggi oleh rakyat (Kerajaan dilaporkan memberi jaminan bahawa Lembah Klang akan bebas daripada kejadian banjir menjelang tahun 2020 apabila projek utama penebatan banjir disiapkan. Projek-projek yang dimaksudkan itu termasuklah Projek Kolam Tadahan Banjir Batu dan Projek Penebatan Banjir Lembah Klang. Lihat New Straits Times, “No more floods in the Klang Valley by 2020”, April 26, 2006, p.13).
Selain beberapa isu yang ditimbulkan berkaitan kegagalan agensi kerajaan mentadbir pembangunan dengan cara yang sepatutnya, beberapa langkah serta perkembangan yang boleh dijadikan contoh pentadbiran pembangunan yang baik juga dapat dilihat berlaku dalam persekitaran negara. Antaranya termasuklah langkah positif di pihak kerajaan-kerajaan negeri dalam memastikan pembangunan mapan dibudayakan. Sebagai contoh, kerajaan Terengganu misalnya berjaya memastikan pokok-pokok yang bernilai tinggi sentiasa terlindung dan dipelihara, seperti sebanyak 53 batang pokok daripada spesis Dipterocarpus sarawakensis atau ‘Keruing Sarawak’ yang sebelum ini dikatakan tidak terdapat di Semenanjung Malaysia melainkan tumbuh di Sarawak sahaja (New Straits Times, “protecting the prized tress”, February 20, 2006, p.17).
Begitu juga dengan keputusan kerajaan untuk sama ada menarik balik atau mengkaji semula perancangan untuk memajukan beberapa tapak yang dianggap oleh penduduk tempatan sebagai aset warisan terutamanya kawasan-kawasan hijau di pinggir-pinggir bandar. Antara kawasan-kawasan terlibat adalah sebahagian Bukit Gasing dan Bukit Kiara yang akan diwartakan oleh pihak kerajaan (Kementerian Wilayah Persekutuan) sebagai kawasan hijau di Lembah Klang.
Sebelum itu, terdapat ura-ura bahawa beberapa kawasan hijau di Lembah Klang berkemungkinan akan dibangunkan untuk tujuan-tujuan komersil dan perumahan. Antara kawasan-kawasan yang dibimbangi oleh penduduk tempatan akan musnah dibangunkan untuk pelbagai projek tersebut termasuklah Bukit Persekutuan, Bukit Tunku, serta sebahagian kawasan Taman Tasik (lihat liputan Sunday Star, “Green lungs in danger?”, September 11, 2005, p.3).
Tahun 2006 bermula dengan kemunculan sedikit perkembangan menarik apabila Malaysia dikelompokkan di kalangan sepuluh negara teratas dalam Indeks Prestasi Alam Sekitar 2006. Berdasarkan indeks tersebut, dari sudut kategori polisis, rumusan dibuat bahawa negara ini mempunyai kelebihan dari segi sumber air namun berada di tahap lemah dari segi tenaga mapan, dan kepelbagaian bio dan habitat (Dzulkifli Abdul Razak, “Climbing up the greens rankings”, New Sunday Times, February 5, 2006, p.6)
Justeru isu persekitaran menjadi tumpuan dalam semua bentuk pembangunan dan kemajuan, peranan pentadbiran pembangunan dengan itu terletak sebahagiannya kepada keupayaan untuk memastikan isu tersebut ditadbir dengan paling cekap, berkesan dan berkesinambungan.
